Ողջույն, սիրելի՛ ձմեռ: Ես քեզ շատ էի սպասում: Ինչ լավ է, որ վերջապես եկար: Իսկ ինչո՞ւ հետդ չես բերել ձյանը: Ես նրան էլ էի շատ սպասում: Անպայման բեր, որ խաղամ ձյան հետ, ձնագունդ պատրաստեմ։ Ես քեզ շատ եմ սպասում ձմեռ։
Հարավային դպրոց-պարտեզ 5.2 դասարան
Ես այսօր մեր դասարանի երեխաների հետ գնացել էի Կոմիտասի անվան տուն- թանգարան։ Կոմիտասը ծնվել է Թուրքիայում 1869թ.-ին սեպտեմբերի 26-ին։ Մեզ այնտեղ մոտեցավ մի կին և սկսեց պատմել Կոմիտասի պատմությունը ։ Այնտեղ մենք հասկացանք, որ Կոմիտասը տարբեր լեզուներ գիտեր։Այնտեղ նաև մեզ ցույց տվեցին Կոմիտասի երաժշտական գործիքները, որը ինձ շատ դուր եկա։ Նաև մեզ այնտեղ ցույց տվեցին լուսանկարները ,Կոմիտասի նոթատետրերը։ Այդ նոթատետրի մեջ մենք տեսանք , թե Կոմիտասը ինչ գեղեցիկ ձեռագրով է գրել։ Այնտեղ այդ կինը մեզ ցույց տվեց Կոմիտասի երաժշտական գործիքները որը մենք փորձեցինք նվագել ։ Երբ որ դուրս եկանք մենք բակում տեսանք գեղեցիկ վարդեր , և այդ վարդերի մոտ կար մի գեղեցիկ ցայտաղբյուր։Մենք այնտեղ լուսանկարվեցինք և նախաճաշեցինք, նստեցինք մեր ավտոբուսը և գնացինք մեր Հարավային դպրոց և այնտեղ սկսվեց մեր երկարօրյան։
Sam is a little boy. He is seven. Pam is a little girl. She is five. Sam and Pam are good friends. Sam likes to play with Pam and Pam likes to play with Sam too.
Pam has got many toys: big and little dolls, nice puppies, and kittens, funny monkeys, yellow giraffes and ducks.
Sam hasn’t got many toys, but he has got many balloons: red and blue, green and yellow, brown and white.
Pam: Let’s play, Sam.(Արի՛ խաղանք, Սեմ)
Sam:OK.
Pam:Take(վերցրու) my toys and play with them.
Sam: Thanks. Do you want to play with balloons?
Pam: Yes.
Sam: Then take two red balloons………..
…………and three blue balloons…………
……….and five yellow balloons…..
………..and six green balloons………
…………………..and…………..Pam, where are you
Մենք գնալու ենք երկուշաբթի օրը Կոմիտասին թանգարան ՝«Զար զընգը» կրթական ծրագրին մասնակցելու, ուսումնասիրելու կոմիտասյան երգերը։ Կամիտասի թանգարան-ինսիտուտ,2015 թվականին ստեղծված թանգարան է Հայաստանի մայրաքաղաք Երևանում։ Թանգարան-ինստիտուտը միտված է կոմիտասագիտության զարգացմանը, Կոմիտասի ստեղծագործական ժառանգության հետազոտմանը և հանրահռչակմանը։
Լրացրո՛ւ աղյուսակը։
13 | ԱԳ |
1236 | ՌՄԼԶ |
401 | ՆԱ |
3056 | ԳԵԶ |
888 | ԸԸԸ |
9 | Թ |
7313 | ԷԳԷԳ |
9857 | ԹԸԵԷ |
67 | ԵԶ |
608 | ԶԸ |
709 | ԷԹ |
7 | VII |
54 | LIV |
501 | DI |
19 | IIX |
9 | IX |
7 | VII |
14 | IIV |
1550 | IVV |
60 | LX |
67 | VIVII |
80 | VIIX |
Լուծի՛ր խնդիրները՝ օգտվելով գնացուցակից։
Բանջարեղեն | 1կգ-ի արժեքը |
Լոլիկ | 1կգ =100դրամ |
վարունգ | 1կգ = 400դրամ |
կաղամբ | 1կգ =20դրամ |
Էդուարդի մոտ կար 700 դրամ։ Նա խանութից գնեց 3 կգ լոլիկ։ Որքա՞ն գումար մնաց Էդուարդի մոտ։
Լուծում
3.100=300
700-300=400
Նարեկը ուներ 850 դրամ։ Նա խանութից գնեց 2կգ վարունգ։ Որքա՞ն գումար մնաց նարեկի մոտ։
Լուծում
2.400=800
850-800=50
Մարիամը ուներ 430դրամ։ Խանութից գնեց 5 կգ կաղամբ։ Որքա՞ն գումար մնաց Մարիամի մոտ։
Լուծում
20.5=100
430-100=330
Հաշվի՛ր հարմար եղանակով:
450 + 60 + 150 + 40=700
490 + 150 + 110 + 50=1000
480 + 70 + 120 + 10=680
360 – 90 – 60=210
740 – 80 – 40=620
650 – 70 – 250=330
4 ․3 ․ 5=2
2 ․ 9 ․ 5=16
2 ․ 9 ․ 50=61
4 ․ 4 ․ 25=25
Լինում է, չի լինում, որ չի լինում, ո՞նց է լինում: Ուրեմն լինում է մի ծիտ: Սա մի ծառի վրա բույն է շինում, ձագ է հանում ու ապրում է իր համար: Ամեն օր կեր է ճարում, հա՛մ ինքն է ուտում, հա՛մ էլ ճտերին բաժին հանում:
Օրերից մի օր էլ էս ծիտը տանը չի լինում, մեծ ճուտը փոքրին ասում է. «Արի քեզ թռչել սովորեցնեմ»: Բնից դուր է գալիս, մի երկու քայլ է անում, պուճուրն էլ հետևից մի քիչ առաջ է գնում: Մեծն անցնում է մյուս ճյուղին: Էս պուճուրն էլ կրկնկակոխ գնում է: Բայց արի ու տես, որ էս պուճուրի խելքին փչում է իր գլխու բաներ անել. «Ես էստեղ մնացողը չեմ, թռչեմ, գնամ աշխարհ ման գամ»: Ճուտ դու ճուտ, ասելն ու թռչելը մեկ է լինում: Բայց ո՞ւր, իսկի թռչել չգիտի: Ընկնում է ուղիղ ծառի տակի ցեխի մեջ: Մի կերպ ցեխից դուրս է գալիս: Կողքին մի տերև է լինում: Էս ծիտը թե՝
-Տերև՛, ա՛յ տերև, ի՞նչ կլինի, ինձ սրբես: Էս տերևը թե՝
— Է՜է՜հ, չէ մի չէ …
Ես ծտի գլխի որդերը շարժվում են.
-Լավ, տես ես քո գլխին ի՛նչ օյին խաղամ,- ասում է ու թռչում գնում:
Կողքի արտում մի չալպուտուրիկ այծ է լինում:
Էս այծին թե՝
-Ա՛յծ ախպերր, ի՞նչ կլինի՝ գաս էս տերևին ուտես: Ինձ չի մաքրում, որ թռչեմ գնամ, բնումս կենամ:
Էս այծը թե՝
-Մըկըկը, ես էս կանաչ արտը թողնեմ, գամ, քո չոր տերև՞ն ուտեմ, էդ իմ գործը չի, թող գնա:
Էս ծտի ճուտը թռչում գնում է, գնում է տեսնում սարում մի հովիվ, մոտենում է թե՝
-Ա՛յ հովիվ, եկ գնանք, էն արտի այծին կեր, որ տերևին չի ուտում, տերևն էլ ինձ չի մաքրում՝ թռչեմ գնամ, բնումս կենամ:
Հովիվը թե՝
-Պահ, ա՛յ ծտի ճուտ, ես իմ դմակավոր գառները թողնեմ, գամ քո պուճուր ա՞յծը ուտեմ:
Էս ճուտն էլ թե՝
-Դե լա՜վ, կտեսնես:
Ու թռչում գնում է:
Գնում է, գնում, մի գյուղում մի հարսանիքի է հանդիպում: Հարսանիք, ի՜նչ հարսանիք, էլ դու սուս: Զուռնաչին ու դհոլչին հո չեն ածում, հո չեն ածում, սարերը դմբդմբում են: Մի կերպ գնում է դհոլչու ականջին ասում.
-Ա՛յ դհոլչի, ի՞նչ կլինի գաս, էն սարում մի հովիվ կա, դհոլիդ ձայնով գժվացնես նրան, որ այծին չի ուտում, այծն էլ տերևին չի ուտում, տերևն էլ ինձ չի մաքրում՝ թռչեմ գնամ, բնումս կենամ:
Էս մարդը թե՝
-Ա՛յ, ծիտ. ես իմ հարսանիքը թողնողը չեմ, սարի հովվի հետ էլ գլուխ դնողը չեմ:
Ծիտը ճարը կտրած թռչում գնում է: Գնում է, տան պատի տակ մի մուկ է տեսնում.
-Մո՛ւկ, ա՛յ մուկ, գնանք դհոլչու դհոլը ծակի, որ չի գնում հովվին գժվացնի, հովիվն էլ այծին չի ուտում, այծն էլ տերևին չի ուտում, տերևն էլ ինձ չի մաքրում՝ թռչեմ գնամ, բնումս կենամ:
Էս մուկն էլ ոչ մեկ, ոչ երկուս, ետ է դառնում, թե՝
-Ա՛յ, ծտի ճուտ, կորի գնա, է՜, ես էս գաթեն ու աղանձը չեմ թողնի գամ քո չոր դհոլը ծակեմ:
III
Ծտի ճուտը թռչում է գնում: Մի տուն է գնում, տեսնում աչքի մեկը կույր մի պառավ թախտին նստած, մի գավազան էլ կողքին: Կույր աչքի կողմը կաթով աման կա դրած, մի կատու էլ վառարանի մոտ քնած է: Դու մի ասի, էս կատուն ամեն անգամ պառավից թաքուն կաթն ուտում է, բեղերը լիզում, մի կողմ քաշվում: Էս ծիտը կատվի ականջի տակ փսփսում է.
-Փիսի՛կ, փիսի՛կ:
-Մյաո՜ւ, ի՞նչ…
-Արի գնանք էն մկանը կեր, որ չի գալիս դհոլը ծակի, դհոլչին չի գալիս հովվին գժվացնի, հովիվն էլ այծին չի ուտում, այծն էլ տերևին չի ուտում, տերևն էլ ինձ չի մաքրում՝ թռչեմ գնամ, բնումս կենամ:
Էս կատուն թե՝
-Ա՛յ ծիտ, ծտի ճուտ, ես էս կաթ ու մածունը թողնողը չեմ, գամ քո հարամ մուկն ուտեմ:
-Դե լա՜վ,- ասում է ծիտն ու գնում է պառավին գանգատվում,- նանի՛, ա՛յ նանի, էս կատվին մի լավ դնգստի, քո կաթն ու մածունը նա է ուտում, գո՛ղ է, գո՛ղ:
Պառավը գավազանը տանում է բերում տուր թե կտաս կատվին: Կատուն տեղից պոկվում է, վազ տալիս՝ մկանն ուտի, մուկն էլ վազում է՝ դհոլը ծակի, դհոլչին վազում է՝ հովվին գժվացնի, հովիվը վազում է՝ այծին ուտի, այծը վազում է՝ տերևին ուտի, տերևն էլ դողդողալով ծտին սրբում է, մի լավ մաքրում:
Ծիտն ուրախացած թռչում է իր բույնը, կանգնում ճյուղին ու երգում.
Ծիտն եմ, ծիտն եմ,
Ծտի ճուտն եմ:
Մոր բերած եմ:
Հոր պահած եմ:
Անուշ քրոջ թռցրած եմ,
Ծի՜վ, ծի՜վ, ծի՜վ:
Հարցեր և առաջադրանքներ
1.Կարո՞ղ ես ճիշտ դասավորել բառերը:
Օրերից մի օր էլ էս ծիտը տանը չի լինում, մեծ ճուտը փոքրին ասում է. «Արի քեզ թռչել սովորեցնեմ»։
2.Կարո՞ղ ես հիշել նմանատիպ հեքիաթներ, գրի՛ր դրանց վերնագրերը:
Պոչատ աղվես։
3.Նկարի՛ր քեզ դուր եկած հատվածը և վերնագրի՛ր։
25+20=45
78-45=33
Պատ՝.33սմ։
Լուծում
8+8=16
16+4=20
Պատ.՝20
400:2=200
400+200=600
200:2=100
2.200=400
Լուծում՝
3.4=12
Պատ.՝12
Լուծում՝
20.2=40
20+20=40
40+40=80
40+80=120
Պատ.՝120
Մենք այսօր նայեցիք «Արևորդիի» ֆիլմը։ Մենք հասկացանք, որ բնությունը մենք ենք և պետք է բնությունը մաքուր պահենք։ Երբ մենք բնության մեջ աղբ ենք թափում այդպիսն էլ մենք ենք ։ Մենք պետք է բնությունը պահենք մաքուր, կոկիկ, ինչպես մենք ենք հագնվում։ Մեզ ապրել է տալիս բնությունը, եթե բնություն չլինի, մարդկություն չի լինի։ Դրա համար բնությունը պետք է մաքուր պահել։ Երբ մենք հիվանդանում ենք դա մարդիկ են մեղավոր, որովհետև բնությունը կեղտոտ են պահում։ Ես հասկացա, որ բնությունը կարևոր է մարդու կյանքում և շատ պետք է այն սիրենք։