Մի մարդ է լինում: Վաճառականը մի աղջիկ է ունենում անունը Ծաղիկ: Ծաղիկ որ ծաղիկ, էնքան քնքուշ, էնքան գեղեցիկ է լինում։ Իր հայրիկը նրան նրան շատ է սիրում և մտածում նրա մասին, հանկարծ մի օր հայրը ասում է, թե ինչ կցանկանա Ծաղիկը, իսկ Ծաղիկը շատ էր ցանկանում ունենալ եդեմական ծաղի: Նրա հայրը գնում է աշխատանքի, աշխատանքը վերջացնում է և փորձում է փնտրել իր աղջկա համար մի գեղեցիկ եդեմական ծաղիկ: Ժոողովրդից հարց ու փորձ է անում, բայց անքամ նրանք չէին իմանում ինչ է նշանակաում: Վերջը մի ծեր մարդ է տեսնում, այդ մարդը վերջապես իմանում է որտեղ է գտնվում եդեմական ծաղիկը վաճառականը այնքան է ուրախանում, ծերունին ասում է գնա այս ճանապարհով այնտեղ ես տեսել եմ: Բայց զգույշ այնտեղ եդեմական ծաղիկը Սպիտակ դևն է հսկում: Վաճառականը ճամփա է ընկնում, գնում է գնում և հասնում է պոկում է մի ծաղիկ, պակելուց անմիջապես հետո մի փոթորիկ է վեր կենում, փոթորկի հետ հայտնվում է մի հրեշ։ Մարդ ասես, մարդ չի, գազան ասես, գազան չի, բայց գազանի նման մռնչում է.
_ Ինչու պոկեցիր իմ ծաղիկը:
_ Ների՛ր,- ասում է,-ո՛վ հզոր․․․ իմ աղջիկն էր ուզել․
_ Գնա։ Հենց որ ձեր տան դիմացի սարը սիպտակի, էդ իմ նշանն է, կգամ Ծաղկին տանելու։