Եթե նախադասոությունների մասերը ճիշտ միացնես, քեզ ծանոթ հեքիաթից մի հատված կկարդաս։
Լինում է, չի լինում մի փոքր, սիրուն աղջիկ ՝ լինում,
Չնայած բոլորն էլ նրան շատ են սիրում,
Մի անգամ տատը մի կարմիր գլխարկ է նվիրում աղջկան,
Էս կարմիր գլխարկն էնքան է դուր գալիս աղջկան,
Որ կարմիր շորեր էլ հագնում է,
Այդ է պատճառը,
ոտից գլուխ կարմիր է։
բայց բոլորից շատ տատիկն է սիրում։
որ էլ չի ուզում գլխին ուրիշ գլխարկ դնել, բայց կարմրից։
որ բոլորը նրան Կարմրիկ են կանչում։
որը նրան շատ է սազում։
որին բոլորը շատ սիրում են։
Ճիշտ դասավորություն։
Լինում է չի լինում, մի փոքր, սիրուն աղջիկ է լինում,
Ձնայած բոլորը նրան շատ են սիրում, բայց բոլորից շատ տատիկն է սիրում։
Մի անգամ տատը նրան մի կարմիր գլխարկ է նվիրում աղջկան, որը նրան շատ է սիրում։
Էս կարմիր գլխարկն էնքան է դուր գալիս աղջկանմ որ էլ չի ուզում գլխին ուրիշ գլխարկ դնել, բացի կարմիրց:
Որ կարմիր շորերնել հագնում է, ոտից գլուխ կարմրում է:
Այդ է պատճառը, բոլորը նրան Կարմրիկ է կոչում:
