Լինում է չի լինում մի աղջիկ, նրա անունը Սիլվի է: Սիլվին շատ էր սիրում իր պայուսակը: Նա իր պայուսակի մեջ դնում էր իր ամենասիրելի իրերը: Մի օր, իր մտերիմ ընկերուհի Լիլին պատահամբար պայուսակը պատռեց, և Սիլվիի համակարգիչը իր շատ սիրելի պայուսակի մեջիչ ընկավ հատակին ու կոտրվեց և ասաց:
— Ինչպես կարողացար պատրել իմ շատ սիրելի պայուսակը, և կոտրեցիր իմ համակարգիչը:
— Ինչ վատ բան ստացվեց, ներիր ինձ խնդրում եմ:
— Ինչպես կարող եմ քեզ ներել:
Նրանք երկու շաբաթ իրար հետ չէին շփվում։ Լիլին ամեն օր լացում էր, որովհետև պատրել էր իր ամենամտերիմ ընկերուհու Սիլվիի պայուսակը և կոտրել նրա համակարգիչը։ Իսկ Սիլվին նույն պես լացում էր քանի որ նրա սիրելի պայուսակն է Լիլի պատրել և համագրգիչն է կոտրել, նաև լացում էր նրա համար, որովհետև գիտեր, որ իր ամենամտերիմ ընկերուհի Լիլին լացում է որովհետև կորցրել է իր ընկերուհուն։Երեք օր անց Լիլին գնում է Սիլվիի տուն և ասում է։
— Սիլվին ես ցանկանում եմ քեզ հետ բարիշել, որովհետև գիտեմ, որ քո սիրելի պայուսակն եմ պատռել, և պայուսակի միջիչ ընկել է քո համակարգիչը։
— Լավ քանի որ ես քեզ շատ եմ սիրում։
- Ով է Սիլվին:
- Ինչ՝պես է պատռվել պայուսակը:
- Ինչ՝ու է լացում Լիլին:
- Ինչ է Սիլվիի սիրելի իրը
